Gosia Zawadzka

Mam na imię Gosia,  mam 43 lata,  wspaniałą rodzinę,  męża, synów….i rozsianego raka piersi.

Moja przygoda z dziadem zaczęła się w 2016 roku, kiedy młodszy synek miał kilka miesięcy.

Mastektomia, wycięcie węzłów,  16 chemii, hormonoterapia, uciążliwa rekonstrukcja….

W dniu komunii Mateusza wypadły mi wszystkie włosy. Odrosły :)

W 2021 roku, kiedy z rodziną przeprowadziłam się z Warszawy na kujawska wieś i wydawało mi się że jestem w najlepszym momencie mojego życia, ON WRÓCIŁ.

Ogromne (8 i 9 cm) guzy na jajnikach, przerzuty do otrzewnej, macicy,  jajowodów i kości. Pacjentka paliatywna. Nieładnie to brzmiało i brzmi.

Poprawiłam koronę i ruszyłam na moje pole bitwy o życie, bo tablica z napisem zdrowie już na mnie nie czeka. 

Od maja 2021 skutecznie wojuję lekami Abemacyklib i Etruzil oraz kwasem zoledronowym na kości.

Jestem na rencie,  leczenie daje popalić rakowi ale dla mojego organizmu nie jest obojętne….neutropenia, polineuropatia, zaburzenia błędnika…

Co trzeba miesiące przechodzę stresujące badania tomografii komputerowej oraz scyntygrafii kości.

Niedawno coś zaświeciło się w mostku i kręgosłupie. Trochę się boję, ale w głowie mam porządek.

Od 6 lat wspieram Amazonki prowadząc na FB grupę wsparcia RAK PIERSI OSWOIĆ STRACH.

Na co dzień serce i duszę oddaje rodzinie. 

Dzięki Państwa wielkim sercom korzystam z pomocy psychoonkologa, rehabilitacji układu limfatycznego. Bez strachu o fundusze wykupuję leki i witaminy w aptece…

Z całego serca dziękuję i proszę o pamięć ❤️

Uściski

Gosia Zawadzka