Homeopatia to dziedzina medycyny niekonwencjonalnej, w której stosuje się wykonane w specyficzny sposób bardzo rozcieńczone roztwory wodno-alkoholowe substancji, które u osób zdrowych wywołują podobne objawy psychosomatyczne do objawów chorobowych pacjenta. W typowych preperatach homeopatycznych sukcesywne rozcieńczanie doprowadza do stanu, w którym prawdopodobieństwo zachowania choćby jednej cząsteczki substancji aktywnej w dawce preparatu jest znikome.
Homeopatia została zapoczątkowana pracami niemieckiego lekarza Samuela Hahnemanna i kieruje się trzema naczelnymi zasadami: podobieństwa, dynamizowania oraz podawania pojedynczego środka, obejmującego wszystkie psychosomatyczne objawy pacjenta.
Sceptycy oraz przeciwnicy homeopatii tłumaczą pewien efekt leczniczy środków homeopatycznych działaniem placebo lub jako rezultat myślenia magicznego. Twierdzenia o skuteczności homeopatii przekraczającej efekt placebo nie mają oparcia w dowodach naukowych i przeprowadzonych badaniach klinicznych nad jej skutecznością. Chociaż niektóre badania dały pozytywne wyniki, to systematyczne przeglądy wszystkich opublikowanych badań klinicznych nie udowodniły skuteczności homeopatii. Co więcej, badania kliniczne o wysokiej jakości wskazują na mniej pozytywne efekty, a większości badań z pozytywnymi wynikami nie udało się powtórzyć lub wykazano problemy metodologiczne, które nie pozwalają na uznanie ich za jednoznaczny dowód na skuteczność homeopatii. Powyższe fakty oraz stosowanie w homeopatii leków, które nie zawierają aktywnych składników farmakologicznych są powodem tego, że homeopatię uznaje się też za pseudonaukę lub szarlatanerię.
W literaturze medycznej są też dostępne wyniki metaanaliz, według których, że preparaty homeopatyczne stosowane w pewnych schorzeniach, jak infekcje górnych dróg oddechowych i alergie, są efektywne, i że nie chodzi tu o efekt placebo.
Preparaty homeopatyczne przygotowuje się według zaleceń zawartych w niemieckiej farmakopei homeopatycznej z surowców wyjściowych, które są głównie pochodzenia roślinnego lub mineralnego. Najczęstszymi postaciami leków homeopatycznych są kropelki lub kuleczki cukrowe (peletki) do podawania doustnego oraz żele i maści do użytku zewnętrznego.
Preparaty homeopatyczne są uważane ogólnie za bezpieczne (ze względu na to iż składają się wyłącznie z cukru czy alkoholu), poza nielicznymi wyjątkami. Homeopaci są krytykowani za narażanie pacjentów poprzez dawanie porad, aby unikać stosowania metod medycyny konwencjonalnej, np. szczepionek, antybiotyków i leków antymalarycznych.
Pomimo kontrowersyjności na temat skuteczności, homeopatia jest praktykowana w wielu krajach na całym świecie u ludzi i zwierząt.
W Polsce produkty lecznicze homeopatyczne zostały wprowadzone do ustawy o prawie farmaceutycznym i według Ministerstwa Zdrowia mogą być przepisywane pacjentom przez dyplomowanych lekarzy medycyny, ale homeopatia nie została wymieniona jako specjalizacja lekarska, natomiast Rada Naczelnej Izby Lekarskiej uznała praktykowanie homeopatii przez lekarzy medycyny i lekarzy dentystów za błąd w sztuce lekarskiej, a przepisywanie przez nich preparatów homeopatycznych za nieetyczne i niegodne profesji medycznej.